Tekst kolędy:
Powstań Dawidzie
Powstań Dawidzie czemprędzej z lutnią przy żłobie,
Niech się cieszą wszystkie Panny, wesoło sobie.
Niech każda po wieńcu, swemu oblubieńcu
Ofiaruje, podaruje niebios dziecięciu.
Wznosi Boga na swym ręku, Symeon stary,
I głosi światłem narodów, prawdziwej wiary.
Kapłan pożądany i na to posłany,
Aby poznał Boga w ciele, Pana nad pany.
Anna święta staruszeńka, cna Prorokini,
Uwija się prędziuteńko jak gospodyni.
Nikomu nie łaje, przystępną się staje,
Wszystkim gościom tam będącym chęci dodaje.
Ty zaś Marto uwijaj się w kuchence swojej,
Bo dziś będą święte Panny na uczcie twojej.
A ty w swe organy, by głos był słyszany,
Cecylijo przy Dawidzie graj na przemiany.
Idzie Panna najśliczniejsza z domu świętego,
Niesie na rękach panieńskich Syna Bożego.
Którego w radości, bez żadnej przykrości
Porodziła, nie straciła kwiatu czystości.
A jedenaście tysięcy i jeszcze więcej,
Pokłon dały Jezusowi, Matce najświętszej.
Jak szczęśliwa była, która się dotknęła
Nóżek Jezusa miłego, aby z nim żyła.
