Raz batalion Uderzenia
kiedy walił poprzez wieś
wychyliła się z okienka
panienka, panienka

w piersi twarda, w sercu miękka
i westchnienie ku nim śle.

Więc batalion Uderzenia
kiedy walił poprzez wieś,
śpiewał chórem, śpiewał chórem
na Natalii pięknej cześć:

O, Natalio, o, Natalio,
Bez pamięci cię uwielbia nasz batalion.
O, Natalio, o, Natalio,
Pachniesz wiatrem, leśnym szumem i konwalią.
O, Natalio, o, Natalio,
To się musi skończyć raz
wybierz wreszcie kogoś z nas,
O, potraktuj go na serio
i nad wdzięków twych imperium
zapanować komuś daj.

Panna dłonie załamała:
jak jednemu serce dam,
gdy się także kocham w reszcie
ach, wierzcie mi, wierzcie:

w sercu swym batalion zmieszczę
wszystkim wam całusa dam.

Więc batalion Uderzenia,
kiedy przeszedł poprzez wieś,
brzmiało echo, brzmiało echo
na Natalii pięknej cześć:

O, Natalio, o, Natalio…